Abdurrahim Karakoç’ un anısına…
Sermaye ömürdü servet yaşamak
Bir gün gibi geçti ömür dediğin
Bazen ağlayarak bazen gülerek
Hayatımı içti ömür dediğin
—–
Hayatım boyunca gülmedi sandım
İmtihan hikmetin çok geç anladım
Dünya yalanına nasıl da kandım
Sadık dost olmadı ömür dediğin
—–
Dünya benim olsa ne olacak ki
İnsanoğlu için bak ölüm vaki
Çokça tamah ettin kalmadın baki
Kula vefa etmez ömür dediğin
—–
Bin yıl yaşasan da ölmez misin sen
Huzuru mahşere gelmez misin sen
Son nefeste eğer Hak’kı söylersen
Güzel geçmiş olur ömür dediğin
—–
Yarenin bir başka yarin bir başka
Maddenin peşine düşmüşsün aşka
Derdi aşk olanın hali bambaşka
Oyun eğlencedir ömür dediğin
—–
Ne desem nefsime geçmiyor sözüm
Toprağa karışır ol iki gözüm
Allah’a duadır bil ki şu sözüm
Gülerek sonlansın ömür dediğin
—–
Necmettin yok olur bil ki bu beden
Toprak olmadı mı baban ve deden
Hiç gelebilir mi ölümle giden
Ahret tarlasıdır ömür dediğin
